İkebana

İkeru (yaşam) ve hana (çiçek) kelimelerinin birleşimidir. Japonca'dan tam olarak çevirecek olursak "yaşayan çiçekler" anlamına gelir. Kado ( çiçeklerin hali ) adıyla da bilinir. Japon çiçek düzenleme sanatının adıdır. Vazo, tepsi, çanak vb. içinde çiçekler düzenlenebilir.



İkebana doğa ve insanı bir araya getiren bir sanat formudur. İkebana çok renkli düzenlemeden ziyade çiçeğin dallarını, yapraklarını, gövdesini kullanarak sanatçının heykele şekil verdiği gibi şekil verme sanatıdır. Kişinin çiçeğe verdiği şekil kendisinin iç dünyasını betimler.
İkebana ayrıca hoş durduğundan evlerde ve bahçelerde insana ferahlık verir.

İkebana sanatı uygulayıcıları için son derece manevi kabul edilir. Sessizlik ikebana uygulamaları sırasında bir zorunluluktur. Bu uğraş, insanların meşgul oldukları zamanda göz ardı ettikleri doğayı takdir etmektir. İkebana tüm sanat formları içinde güzelliği tanımlamak için bir ilham kaynağı kabul edilebilir. Bu uğraş aynı zamanda zihin, beden ve ruh için bir rahatlama sunarak izi doğaya daha yakın hissettirir.

Kökeni

İkebana’ nın kökeni hakkındaki bilgiler belirsiz olmakla birlikte 6.yy da Budizm Japonya’ya ulaştığında, bu Budist uygulamanın bir parçası olarak Japonya’ya gelmiş olduğu düşünülmektedir. Bu dönemlerde Buda’ ya çiçek sunmak bir ibadet sayılırdı. Bu durum evrim geçirerek Budist ölülerinin ruhlarına sunulan ikebana ortaya çıktı. Bu sanatın ilk klasik tarzı 15.yy ortalarında başlamış olup ilk öğrenenlerde Budist öğrenci ve öğretmenleri olmuştur. Zaman geçtikçe özel okulları ortaya çıktı, stilleri değişti ve İkebana Japon toplumu arasında özel bir kültür oldu.

( Rokkaku-dö Tapınağı )

İkenobo

İkebana tarihinden yaklaşık 500 sene öncesine dayanır. İkebana nın öğretildiği en eski okuldur. Bu okul Rokkaku-dö Tapınağı’ndadır. Bu okulda Buda’ya sunulacak çiçekler konusunda uzmanlaşmış rahipler yetiştiriliyordu. Bu tapınak 587 yılında Prens Shotoku tarafından dikilmiştir.  Prens’in bu tapınağı yapmasını rüyasında Buda emir vermiş olabileceği yönünde rivayetler vardır.